بعد از تحقیر کردن بارسایی ها در نیو کمپ در جام حذفی که 3 بر 1 مادریدی های گل کاتالانها رو شکست دادند باز هم دیروز یعنی شنبه دوازدهم اسفند 91 در ورزشگاه سانیاگو برنابئو در لالیگا دوباره این کریس و هم تیمی هاش بودن که باز هم با یک بازی خوب و برتر نسبت به بارسلونا پیروز شدند...

همانطور که همه دیدند در جام حذفی انقدر رئال مادرید فوق العاده بازی کرد که بارسلونا چیزی برای گفتن نداشت و این رئال بود که با یک بازی سریع و حساب شده تونست با دو گل از کریس رونالدو و یک گل از رافائل واران 19 ساله که رفتو برگشت دروازه بارسلونا رو باز کرد 3 بر 0 پیش بیوفته و تنها بارسلونا تونست در یک اتفاق در اواخر بازی توسط آلبا یکی از گلهای خورده رو جبران کنه و بازی با نتیجه 3 بر 1 به پایان برسه و در مجموع دو بازی 4 بر 2 بارسا رو شکست داده و به فینال جام حذفی راه پیدا کرد تا در فینال که گفته میشه در همین ورزشگاه نیو کمپ برگزار خواهد شد به مصاف اتلتیکو مادرید هم شهری رئال مادرید بره...

همچنین دیروز هم به فاصله سه روز پس از ال کلاسیکو برگشت جام حذفی در ال کلاسیکویی دیگر و اینبار در لیگ برتر و در استانه بازی حساس رئال و منچستر در لیگ قهرمانان اروپا باز هم رئالی ها موفق شدن در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو یک بار دیگر بارسلونا رو شکست بدن تا کام ما هواداران مادریدی بیش از پیش شیرین بشه...رئال که بازی با منچستر یونایتد رو که سه شنبه 15 اسفند 91 برگزار میشه رو مهمتر از این ال کلاسیکو میدونستند هفت نفر از بازیکنانش که در ال کلاسیکو قبل بازی کرده بودن رو روی نیمکت گذاشته بود تا اونا رو برای بازی با منچستر حفظ کنه اما بازهم با این حال که فقط 4 بازیکن اصلیشو در اختیار داشت این رئال مادرید بود که در مقابل تمام بازیکنان اصلی بارسا به جز ژاوی که مسدوم بود با گل کریم بنزما 1 بر صفر از حریف پیش افتاد تا اینکه بارسلونا تونست توسط مسی گل خرده رو جبران کنه و نیمه اول با همین نتیجه تمام شد... اما در نیمه دوم حدود دقیقه 60 بازی بود که کریستیانو به میدان آمد و پس از او هم خدیرا و آربلوا به بازی آمدند.رونالدو عزیز بلا فاصله با دو ضربه ایستگاهی دیدنی که زد و یکیش هم به تیرک خورد از خجالت بارسایی ها در اومد و ورزشگاه رو به وجد آورد تا اینکه بلاخره در دقیقه 82 با ضربه سر زیبای سرخیو راموس رئال گل برتری رو زد و با همین نتیجه بازی به پایان رسید.

نکته جالب اینه که درسته مسی در این دو بازی تونست 1 گل بزنه اما خدایش همتون دیدید که هیچی واسه گفتن نداشت درمقابل کریس هرکاری که خواست انجام داد و تکنیک ناب خودشو به رخ مسی و همتیمی هاش کشید!!! حالا بارسایی ها هی بگید مسی مسی...اینم مسیتون!!!

به امید موفقیط رئال و کریس در بازی های حساس پیش رو در آینده...

زندگینامه مسی

بیوگرافی و زندگینامه لیونل مسی

شناسنامه

- نام کامل» لیونل آندرس مسی
- تاریخ و محل تولد: ۲۴ ژوئن ۱۹۸۷ در روزاریوی آرژانتین
- ملیت: آرژانتینی و اسپانیائی
- قد: ۱۶۹ سانتی متر
- وزن: ۶۷ کیلوگرم
- باشگاهها: جوانان بارسلونا، بارسلونا
- نخستین بازی ملی: آگوست ۲۰۰۵ برابر مجارستان
- افتخارات: قهرمان رقابتهای فوتبال زیر بیست سال جهان (۲۰۰۵)، لالیگای اسپانیا (۲۰۰۵)، سوپر جام اسپانیا (۲۰۰۵)، بهترین گلزن جام جهانی زیر بیست سال (۲۰۰۵) ، بهترین بازیکن جام جهانی زیر بیست سال(۲۰۰۵)بهترین بازیکن جوان جهان (۲۰۰۶)

وتبالیست آرژانتینی و عضو تیم بارسلونای اسپانیا و تیم ملی آرژانتین است. او شماره ۱۰ تیم بارسلونا که متعلق به بازیکن اسبق این تیم و تیم ملی برزیل رونالدینیو بود را از آن خود کرده‌است و شماره ۱۰ تیم ملی آرژانتین که زمانی بر تن مارادونا بوده‌است را نیز بدست آورده‌است. شیوهٔ بازی و توانایی هایش باعث شده است که وی با مارادونا مقایسه شود، خود مارادونا مسی را جانشین خود می داند.جالب اينجاست كه او توانسته است دو گل به ياد ماندني مارادونا به تيم ملي انگليس را به نوعي تكرار كند البته در دو بازي مختلف آن هم در مسابقات باشگا ههاي اسپانيا. وی با زدن ۹ گل در لیگ قهرمانان اروپا معتبر ترین جام باشگاهی جهان و تاثیر گذاری مستقیم در دستیابی تیم فوتبال بارسلونا به شش جام معتبر در یک فصل (لیگ قهرمانان اروپا، لالیگای اسپانیا، کوپا دل ری اسپانیا، سوپر جام اسپانیا، سوپر جام اروپا و جام باشگاههای جهان) به عنوان مرد سال فوتبال اروپا و جهان در سالهای ۲۰۰۹ و 2011و۲۰۱۰ انتخاب شد.
اولین گل
یک‌ فوروارد کامل‌ زمانی‌ کارش‌ را صحیح‌ انجام‌ داده‌ که‌ گلی‌ را به‌ ثمر رسانده‌ باشد. «مسی‌» در این‌ دیدار گلی‌ به‌ ثمر نرساند، اما یک‌ بار در موقعیت‌ گل‌ قرار گرفت‌ که‌ دفاع‌ حریف‌ روی‌ او تکل‌ خطا انجام‌ داد و یک‌ ضربه‌ آزاد به‌ نفع‌ «بارسا» اعلام‌ شد و زننده‌ این‌ ضربه‌ هم‌ کسی‌ نبود جز رونالدینیو که‌ با این‌ ضربه‌ اولین‌ گل‌ بازی‌ را به‌ ثمر رساند.
سیستم جوانگرا
«مسی‌» در «روناریو» متولد شده‌ است‌، در آرژانتین‌أ اما در «بارسلونا» همه‌ او را از خودشان‌ می‌دانند و به‌ نظر می‌رسد یکی‌ از اولین‌ محصول‌های‌ سیستم‌ جوان‌گرای‌ بارسلون‌ جدید باشد. با اینکه‌ رونالدینیو، اتوئو و دکو نام‌های‌ معروفی‌ هستند و در همه‌ جای‌ دنیا شناخته‌ شده‌اند، اما «بارسلونا» به‌ محصولات‌ جوان‌ داخلی‌ خود نیز می‌بالد و «مسی‌» آخرین‌ فرد از حلقه‌ نام‌های‌ پرداخته‌ شده‌یی‌ در «بارسلون‌» است‌ که‌ نام‌هایی‌ چون‌ «کارلوس‌ پویول‌»، «ژاوی‌ هرناندز»، «ویکتور والدز»، «آندره‌ اس‌ اینیستا» و… را شامل‌ می‌شود.
مقایسه با مارادونا
مسی‌ در سال‌ 1987 به‌ دنیا آمده‌ است‌. در پنج‌ سالگی‌ بازی‌ فوتبال‌ را آغاز کرده‌ )در باشگاه‌ گراندولی‌(أ در تیمی‌ که‌ پدرش‌ هم‌ در آن‌ مشغول‌ فعالیت‌ بوده‌ است‌. توانایی‌های‌ او مسوولان‌ باشگاه‌ «نیول‌ اولدبویز» را قانع‌ کرد که‌ «لیونل‌» را به‌ خدمت‌ بگیرند و او به‌ برادر بزرگترش‌ که‌ در آن‌ باشگاه‌ بازی‌ می‌کرد ملحق‌ شد. مربی‌ او در آن‌ باشگاه‌ «ایزیگو دومینگوئز»، می‌دانست‌ که‌ او استعداد شگرفی‌ در خود پنهان‌ دارد. او می‌گوید: «او می‌توانست‌ کارهایی‌ با توپ‌ انجام‌ دهد که‌ قوانین‌ فیزیک‌ را به‌ بازی‌ می‌گرفت‌. تنها کسی‌ که‌ قبل‌ او دیده‌ام‌ که‌ چنین‌ توانایی‌هایی‌ دارد، «دیه‌گو مارادونا» است‌…

مسی بازیکن تیز و چابکی است که به گریز و فرار مشهور است که محال است توپ زیر پایش را کسی بتواند دفع کند مگر در مواقعی او را به خطا وادار کند
مشکلات پزشکی
پیشرفت‌ «مسی‌» با اخباری‌ که‌ نشان‌ از یک‌ بیماری‌ هورمونی‌ در او داشت‌ که‌ باعث‌ توقف‌ رشد او می‌شد، تحت‌الشعاع‌ قرار گرفت‌. پدرش‌ تصمیم‌ گرفت‌ به‌ «کاتالونیا» مهاجرت‌ کند تا بتواند هزینه‌ درمانی‌ سنگین‌ او را به‌ نحوی‌ تامین‌ کند، اما «بارسلونا» همه‌ چیز را در مورد استعداد «لیونل‌» جوان‌ می‌دانست‌ و بنابراین‌ پیش‌قدم‌ شد تا هزینه‌های‌ درمان‌ او را بپردازد و همچنین‌ با او قراردادی‌ برای‌ بازی‌ در تیم‌ جوانان‌ «بارسلونا» منعقد شد.
آغاز به کار در اسپانیا
وقتی‌ «مسی‌» پا به‌ اسپانیا گذاشت‌ فقط‌ یک‌ متر و چهل‌ سانتی‌ متر قد داشت‌. اما قد و هیکل‌ و نیز توانایی‌های‌ او بسرعت‌ شروع‌ به‌ رشد کردند و در مدت‌ زمان‌ کوتاهی‌ حدود سی‌ سانتیمتر به‌ قد او اضافه‌ شد. پس‌ از به‌ ؤمر رساندن‌ سی‌ و هفت‌ گل‌ و سی‌ بازی‌ در اولین‌ فصل‌ بازی‌اش‌، فدراسیون‌ فوتبال‌ اسپانیا به‌ او پیشنهاد کرد تا در تیم‌ ملی‌ اسپانیا شروع‌ به‌ بازی‌ کند. مربی‌ تیم‌ زیر شانزده‌ ساله‌های‌ اسپانیا در آن‌ زمان‌ یعنی‌ آقای‌ «گینس‌ مندس‌» یکی‌ از بزرگترین‌ علاقه‌مندان‌ او بود. او در مورد «مسی‌» در آن‌ زمان‌ گفت‌: «در میان‌ بازیکنانی‌ در این‌ سن‌، او بهترین‌ بازیکنی‌ است‌ که‌ من‌ در عمرم‌ دیده‌ام‌.»
ثبت رکورد برای بارسلونا
در نوامبر سال‌ 2003، مسی‌ در یک‌ بازی‌ دوستانه‌ در مقابل‌ «اف‌ ث‌پورتو» بازی‌ کرد و یک‌ سال‌ بعد هم‌ اولین‌ بازی‌ رسمی‌اش‌ با پیراهن‌ بارسلونا را در مقابل‌ تیم‌ «اسپانیول‌» به‌ انجام‌ رساند. او در فصل‌ گذشته‌ در بازی‌های‌ چندی‌ ظاهر شد، من‌ جمله‌ در لیگ‌ قهرمانان‌ مقابل‌ «شاختار دونتسک‌». پس‌ از آن‌ در بازی‌ مقابل‌ «آلباسته‌» بود که‌ «لیوئل‌» با زدن‌ گل‌ در کتاب‌ رکوردهای‌ «بارسا» به‌ عنوان‌ جوانترین‌ گلزن‌ تاریخ‌ باشگاه‌ شناخته‌ شد.
بازیکنی جهانی
در تابستان‌ ستاره‌ اقبال‌ «مسی‌» بالاتر هم‌ رفت‌. او آرژانتین‌ را به‌ فتح‌ جام‌ جهانی‌ جوانان‌ رهنمون‌ شد. او در این‌ جام‌ عنوان‌ بهترین‌ گلزن‌ و بهترین‌ بازیکن‌ تورنمنت‌ را دریافت‌ کرد. مربی‌ آرژانتین‌ «خوزه‌ پکرمن‌»، او را در دیدار دوستانه‌ با مجارستان‌ به‌ تیم‌ ملی‌ بزرگسالان‌ دعوت‌ کرد، اما در این‌ بازی‌ او خودش‌ را نشان‌ نداد و از حیث‌ کارکرد منفی‌ در صدر اخبار قرار گرفت‌. «مسی‌» در این‌ بازی‌ دو دقیقه‌ پس‌ از ورود به‌ زمین‌ توسط‌ داور از بازی‌ اخراج‌ شد.
قرارداد جدید
«بارسلونا» از این‌ می‌هراسید که‌ مبادا باشگاه‌های‌ دیگر جواهرش‌ را از چنگ‌ باشگاه‌ در آورند، بنابراین‌ پس‌ از مدت‌زمان‌ کوتاهی‌ پس‌ از یک‌ قرارداد پنج‌ ساله‌، به‌ او پیشنهاد تمدید قرارداد دادند و با او تا سال‌ 2014 با حقوق‌ صد و پنجاه‌ میلیون‌ پوند که‌ هم‌ تراز قرارداد رونالدینیو بود، قرارداد بستند.
استعداد ویژه‌
مشکل‌ آنجا بود که‌ بارسلونا در دیدارهای‌ لیگ‌ اسپانیا نمی‌توانست‌ از مسی‌ استفاده‌ کند. ملیت‌ غیراسپانیایی‌ او اجازه‌ چنین‌ کاری‌ را به‌ باشگاه‌ در سال‌ جاری‌ نمی‌داد. اما اعطای‌ عنوان‌ شهروند افتخاری‌ اسپانیا به‌ او به‌ این‌ معناست‌ که‌ او دوباره‌ می‌تواند در ترکیب‌ تیم‌ مردمی‌ و محبوب‌ اسپانیا قرار گیرد. «ریکارد» عقیده‌ دارد می‌تواند از «مسی‌» در هر بازی‌ استفاده‌ کند و می‌گوید که‌ پس‌ از درخشش‌ در مقابل‌ «اودینزه‌» اعتمادش‌ به‌ «مسی‌» بیشتر شده‌ است‌. او می‌گوید: «مسی‌ یک‌ بار دیگر نشان‌ داد که‌ چه‌ استعداد ویژه‌یی‌ دارد. او همچنان‌ جوان‌ است‌، اما حضورش‌ در تیم‌ حیاتی‌ به‌ نظر می‌رسد.»

بعد از مارادونا هیچ فوتبالیستی نتوانست به خوبی یاد او را در دل ها زنده کند .تا این که بار دیگر در فوتبال آرژانتین حادثه ای رخ داد . و آن ظهور ستاره ای آرژانتینی، کوتاه قد، کم وزن با پوستی سفید بود به نام لیونل مسی. طولی نکشید که او با زدن ۳۷ گل در ۳۰مسابقه برای جوانان بارسلونا توجه همه را به خود جلب کرد . درمیان همه ی نگاه ها، نگاه دیگو آرماندو مارادونا جدی تر از همه او را می پایید. مارادونا با دیدن بازی های مسی به رازی بزرگ پی برد . احساس مارادونا به او می گفت که این بار جانشین واقعی اوپیدا شده.پس از مدتی باتلاش مارادونا و مربی تیم جوانان بارسلونا مسی به بارسلونای اصلی راه یافت. و به این ترتیب ستاره ی جوان به یکی از بزرگترین آرزوهایش دست یافت .اما برای مسی با ارزش تر از بازی کردن در تیم بارسلونا داشتن حامی بزرگی همچون مارادونا بود .

مارادونا اسطوره ای بی همتا و دارای عنوان بهترین بازیکن تمام دوران فوتبال است.عنوانی که حتی بازیکنانی مثل رونالدینیو و پله هم موفق به دریافت آن نشده اند .مارادونا بازیکنی فوق العاده تکنیکی ،باهوش و زیرکتر از حد معمول است .او کسی است که توانست برای گرفتن انتقام از انگلیسی ها برای لحظه ای دست خدا را قرض بگیرد.سلطه ی مارادونا بر دنیای فوتبال و به خصوص فوتبال آرژانتین به گونه ایست که تا بازیکنی در عرصه ی فوتبال می درخشد او را مفتخر به دریافت لقب مارادونا می کنند. بعد از مارادونا در تمام دنیا بازیکنان زیادی مارادونا نامیده شدند : مارادونای شرق، مارادونای غرب، مارادونای آسیا، مارادونای اروپا، مارادونای عرب و… . اما این موضوع یعنی خوانده شدن به نام مارادونا در آرژانتین کشور مارادوناها به گونه ی دیگری شکل گرفت . بیشتر بازیکنان آرژانتین در آغاز درخششان، مارادونا خوانده شده اند بازیکنانی مثل : آیمار، ریکلمه، توز و… . اما گویا هیچکدام لیاقت داشتن چنین لقبی را نداشتند و زیر سنگینی شهرت و افتخارات این نام کمر خم کردند .عدم موفقیت تمام این بازیکنان خود دلیلی بود تا کارشناسان و مردم بار دیگر به این باور برسند که مارادونا واقعا تکرار نشدنی است

افتخارات:

قهرمانی در رقابت های فوتبال زیر بیست سال جهان 2005

قهرمانی در سوپرجام اروپا 06-2005، 09-2008 و 11-2010

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا 06-2005 09-2008 و 11-2010

قهرمانی در لالیگای اسپانیا 06-2005، 09-2008 ٬2010-2009 و 11-2010

قهرمانی در سوپر جام اسپانیا 06-2005، 09-2008، 10-2009 و 11-2010

قهرمانی در کوپا دل ری 09-2008

قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان2009 و2011

افتخارات فردی:

بهترین گلزن جام جهانی زیر بیست سال 2005

بهترین بازیکن جام جهانی زیر بیست سال 2005

بهترین بازیکن جوان جهان 2006

توپ طلایی اروپا 2009و2011

بهترین بازیکن فوتبال جهان 2009 و 2010

بهترین گلزن لیگ قهرمانان اروپا 2009 و 2011

کریستیانو رونالدو شناسنامه نام کامل کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو زادروز ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵(۱۹۸۵-02-0۵) ‏(۲۸ سال) زادگاه فونچال، مادیرا، پرتغال قد ۱٫۸۶ متر (۶ پا ۱ اینچ)[۱] پست مهاجم اطلاعات باشگاهی باشگاه کنونی رئال مادرید شمارهٔ پیراهن ۷ باشگاه‌های جوانان ۱۹۹۳–۱۹۹۵ آندورینها ۱۹۹۵–۱۹۹۷ دیپورتیوو ناسیونال ۱۹۹۷–۲۰۰۲ اسپورتینگ باشگاه‌های حرفه‌ای* سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)† ۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ ۲۵ (۳) ۲۰۰۳–۲۰۰۹ منچستر یونایتد ۱۹۶ (۸۴) ۲۰۰۹– رئال مادرید ۱۴۸ (۱۶۲) تیم ملی‡ ۲۰۰۱–۲۰۰۲ پرتغال زیر ۱۷ سال ۹ (۶) ۲۰۰۲–۲۰۰۳ پرتغال زیر ۲۰ سال ۵ (۳) ۲۰۰۳ پرتغال زیر ۲۱ سال ۶ (۱) ۲۰۰۴ پرتغال زیر ۲۳ سال ۳ (۱) ۲۰۰۳– پرتغال ۱۰۹ (۴۷) *تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۱۳.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۳
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro) (زادهٔ ۵ فوریه ۱۹۸۵)،[۲] که عموماً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل کشور پرتغال است که در پست مهاجم برای باشگاه فوتبال رئال مادرید بازی می‌کند. او در سال ۲۰۰۹ با انتقال ۸۰ میلیون پوندی‌اش (۹۴ میلیون یورو، ۱۳۱٫۶ میلیون دلار) از منچستر یونایتد به رئال مادرید، به گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد. رکوردی که بر اساس گزارش‌های منتشر شده، با انتقال ۱۰۰ میلیون یورویی گرت بیل از تاتنهام به رئال مادرید در سال ۲۰۱۳، شکسته شد.[۳] با حقوق سالیانه ۲۱ میلیون یورو، دارای بالاترین درآمد بین بازیکنان فوتبال جهان است[۴] و رقم قیدشده در قراردادی وی برای جدایی از رئال مادرید، ۱ میلیارد یورو می‌باشد.[۵]
او فوتبالش را در نوجوانی در تیم آندورینها آغاز کرد. بعد از دو سال به باشگاه فوتبال ناسیونال مادیرا پیوست و پس از آن، به باشگاه اسپورتینگ لیسبون ملحق شد. او در این تیم، نظر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۳ با قراردادی به ارزش ۱۲٫۲۴ میلیون پوند (۱۵ میلیون یورو) به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین جامش در منچستر یونایتد را با قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴ به دست آورد.
وی تا سال ۲۰۰۹ با شیاطین سرخ هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل‌سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.[۶][۷] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.[۸] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب‌کرد.[۹]
رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با رونالدو به‌توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه جدید خود، فتح لا لیگا بوده‌است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دست فرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست.
رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده‌گرفت. او ۹۸ بازی در تیم ملی پرتغال بازی‌کرده و ۳۷ گل به‌ثمر رسانده‌است. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ بوده‌است که در آن سال‌ها پرتغال نایب قهرمان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ و چهارم جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شده‌است. رونالدو آمیزه‌ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت‌های پر قدرت و تک‌نیک است، او سریعترین بازیکن جهان است و رکوردار بلندترین پرش در بین فوتبالیست‌های جهان است.[۱۰][۱۱]
محتویات [نهفتن]  ۱ زندگی ۲ زندگی حرفه‌ای ۲.۱ آغاز ۲.۲ اسپورتینگ لیسبون ۲.۳ منچستر یونایتد ۲.۳.۱ ۲۰۰۵–۲۰۰۳ ۲.۳.۲ ۲۰۰۷–۲۰۰۶ ۲.۳.۳ ۲۰۰۸–۲۰۰۷ ۲.۳.۴ ۲۰۰۹–۲۰۰۸ ۲.۴ رئال مادرید ۲.۴.۱ ۲۰۱۰–۲۰۰۹ ۲.۴.۲ ۲۰۱۱–۲۰۱۰ ۲.۴.۳ ۲۰۱۲–۲۰۱۱ ۲.۴.۴ ۲۰۱۳–۲۰۱۲ ۳ تیم ملی ۳.۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۳.۲ جام جهانی ۲۰۰۶ ۳.۳ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۳.۴ جام جهانی ۲۰۱۰ ۳.۵ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳.۶ ۲۰۱۲–۲۰۰۶ ۳.۷ گل‌های ملی ۴ زندگی شخصی ۵ ویژگی و رکورد ۶ آمار و ارقام ۶.۱ آمار باشگاهی ۶.۲ آمار ملی ۶.۳ آمار کلی ۷ جوایز ۷.۱ تیم ملی پرتغال ۷.۲ اسپورتینگ لیسبون ۷.۳ منچستر یونایتد ۷.۴ رئال مادرید ۷.۵ انفرادی ۸ جستارهای وابسته ۹ یادداشت ۱۰ پانویس ۱۱ پیوند به بیرون
زندگی[ویرایش]
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دوخواهر به‌نام‌های الما و لیلیانا کاتیا دارد.[۲][۱۲] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان، رونالد ریگان برگرفته‌است؛ زیرا او بازیگر موردعلاقهٔ پدرش بوده‌است. او هنگامی که ۲۵ سال داشت، حضانت یک پسر آمریکایی را که نام مادرش ذکر نشده‌است، برعهده‌گرفت.[۱۳] زندگی حرفه‌ای[ویرایش] آغاز[ویرایش]
رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای باشگاه فوتبال آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.[۱۴] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضاکرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.[۱۵] اسپورتینگ لیسبون[ویرایش]
او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش‌دید. او تنها فوتبالیست پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی‌کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.[۱۶] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.
او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.[۱۷]
او در سال ۲۰۰۳ قصد ورود به باشگاه فوتبال بارسلونا را داشت.[۱۸] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ فوتبالیست تبدیل‌کرد.[۱۹] منچستر یونایتد[ویرایش] ۲۰۰۵–۲۰۰۳[ویرایش] رونالدو در بازی مقابل چلسی در آوریل ۲۰۰۶
رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پیوست. او نخستین فوتبالیست پرتغالی این باشگاه بود.[۲۰] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت:«تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »[۲۱]
او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی‌کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.[۲۲] ۲۰۰۷–۲۰۰۶[ویرایش] رونالدو در منچستر یونایتد در فصل ۰۷–۲۰۰۶
در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.[۲۳][۲۴]
در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.[۲۵] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.[۲۶][۲۷]
در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.[۲۸] ۲۰۰۸–۲۰۰۷[ویرایش] رونالدو و ریو فردیناند در حال جشن‌گرفتن پس از گل
در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام‌داد، کارت قرمز گرفت و از سه‌بازی بعدی منچستر محروم‌شد.[۲۹][۳۰] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هردوگل منچستر را رونالدو به‌باشگاه پیشین خود زد.[۳۱]
در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.[۳۲][۳۳]
در ۱۲ ژانویه، باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۴] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.[۳۵] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.[۳۶] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات‌کرد.[۳۷]
در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۸] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.[۳۹]
در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.[۴۰]
منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با باشگاه فوتبال چلسی بازی‌کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه‌نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.[۴۱] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.[۴۲] ۲۰۰۹–۲۰۰۸[ویرایش] رونالدو در بازی با لیورپول. مقابل او آلبرت ریرا دیده می‌شود.
اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند:«رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »[۴۳] بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.[۴۴][۴۵] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام‌کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.[۴۶]
در اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به آمستردام را از دست‌داد.[۴۷] در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین پارک جی سونگ شد.[۴۸] در روز ۲۴ سپتامبر، نخستین گل خود در لیگ را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند.
در ۱۵ نوامبر، او ۱۰۰مین و ۱۰۱مین گل خود در منچستر را مقابل استوک سیتی به‌ثمر رساند و در پیروزی ۰–۵ منچستر سهیم‌بود و این روز را جشن‌گرفت.[۴۹] او با سه‌رقمی‌شدن تعداد گل‌های خود در این باشگاه، در فهرست ماندگارترین بازیکنان منچستر قرار گرفت.[۵۰] در ۲ دسامبر، توپ طلای اروپا به او تعلق‌گرفت و با کسب ۴۴۶ امتیاز در مجموع و ۱۶۵ امتیاز بالاتر از لیونل مسی، بر جایگاه نخست ایستاد. پیش از او، واپسین کسی که توپ طلای اروپا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست بود که این موفقیت را در سال ۱۹۶۸ به‌دست آورده‌بود.[۵۱]
او در روز ۸ ژانویه، با خودروی فراری خود تصادفی جدی داشت و جلوی خودرو به‌کلی از بین رفت؛ اما آسیبی به وی نرسید. چهار روز بعد، او به‌عنوان بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده‌شد؛[۵۲] افتخاری که پیش از او واپسین‌بار برای پرتغال، لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۱ کسب کرده‌بود.[۵۳]
او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل اینترمیلان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به‌ثمر رساند.[۵۴] در مرحلهٔ بعد، از فاصلهٔ ۴۰ متری به پورتو پرتغال گل‌زد و به یکی از بهترین گل‌هایش در زندگی حرفه‌ای تبدیل‌شد و هم‌چنین، جایزه پوشکاش فیفا را دریافت‌کرد.[۵۵][۵۶] منچستر دوباره به مرحلهٔ پایانی رسید؛ اما ۰–۲ از بارسلونا شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۵۷]
در ۱۱ ژوئن، منچستر یونایتد پیشنهاد بی قید و شرط ۸۰ میلیون پوندی رئال مادرید را پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.[۵۸] رونالدو پس از رفتن به رئال مادرید دربارهٔ الکس فرگوسن گفت: «الکس فرگوسن، پدر من در ورزش بوده‌است، یکی از مهم ترین عوامل موثر در زندگی من است. »[۵۹][۶۰] رئال مادرید[ویرایش] ۲۰۱۰–۲۰۰۹[ویرایش] رونالدو در شهرآورد مادرید در بازی با اتلتیکو مادرید. مقابل او دیگو فورلان دیده می‌شود.
من چیزی جز ستایش این پسر ندارم که بهترین فوتبالیست جهان است و از ریکاردو کاکا و لیونل مسی بهتر است. او در فوتبال از همه جلوتر است و مشارکت باورنکردنی، گل‌های باورنکردنی و آمار باورنکردنی دارد. او برای گلزنی تلاش می‌کند و به‌سوی آن گام بر می‌دارد. او در کل حیرت‌انگیز است. الکس فرگوسن، سرمربی رونالدو در منچستر یونایتد، در ژوئیه ۲۰۰۹[۶۱]
در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹، باشگاه فوتبال رئال مادرید تأیید کرد که رونالدو در ۱ ژوئیه به این باشگاه خواهد پیوست. رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرده‌است.[۶۲] این باشگاه هر فصل ۱۳ میلیون یورو و در مجموع شش سال، ۹۴ میلیون یورو به او پرداخت خواهدکرد و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شده که یک رکورد است.[۶۳][۶۴] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمدند که این تعداد استقبال‌کننده نیز یک رکورد به‌شمار می‌رود. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو آرماندو مارادونا به باشگاه فوتبال ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بوده‌است.[۶۵][۶۶][۶۷][۶۸]
برای آماده‌سازی رونالدو در رئال، یک بازی میان رئال و شامروک روورز انجام‌گرفت. این بازی با گل دقایق پایانی کریم بنزما پایان‌یافت. رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل باشگاه فوتبال ال‌دی‌یو کیتو در اکوادور به‌ثمر رساند.[۶۹] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل باشگاه فوتبال دپورتیوو لاکرونیا بود و گل دوم باشگاهش را به‌ثمر رساند.[۷۰] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ تجربه‌کرد و در مرحلهٔ گروهی، دوبار در ضربهٔ آزاد به باشگاه زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۲–۵ برد.[۷۱] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، رکورد تعداد گل‌های باشگاه را شکست.[۷۲][۷۳] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل باشگاه فوتبال المپیک مارسی به‌ثمر رساند.[۷۴] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد و به‌سختی مقابل باشگاه سویا بازی‌کرد.[۷۵]
در ماه اکتبر، در بازی با تیم ملی فوتبال مجارستان در مسابقات مقدماتی جام جهانی، دوباره مچ پای او آسیب‌دید و نتوانست تا ماه نوامبر فوتبال بازی‌کند.[۷۶] او هم‌چنین در بازی ال کلاسیکو که رئال بازی را ۰–۱ به بارسلونا واگذار کرد، از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد.[۷۷] رئال در این فصل در لا لیگا به مقام دوم رسید و در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از المپیک لیون شکست‌خورد و نتوانست به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی راه پیداکند.[۷۸] ۲۰۱۱–۲۰۱۰[ویرایش] رونالدو در بازی با تاتنهام هاتسپر در لیگ قهرمانان اروپا. مقابل او، گرت بیل دیده می‌شود.
با خروج رائول گونزالس از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.[۷۹] در ۲۳ اکتبر، او رکورد فردی خود را در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر افزایش‌داد و چهار بار گلزنی‌کرد.[۸۰][۸۱] رکورد تعداد گل‌های او در یک ماه، ۱۱ است که سه‌گل را نیز در لیگ قهرمانان اروپا به‌ثمر رسانده‌است. پیش از شکست سنگین ۰–۵ رئال در ال کلاسیکو، او برای دومین بار اتلتیک بیلبائو را هت‌تریک کرد.[۸۲] رئال هم‌چنین در مسابقات کوپا دل ری ۱۱–۲۰۱۰، باشگاه لوانته را ۰–۸ شکست‌داد.[۸۳]
رئال در این فصل، آغاز موفقی‌داشت و چندین رکورد باشگاه را شکست.[۸۴][۸۵] رئال فصل جدید لا لیگا را با پیروزی مقابل ختافه و ویارئال آغاز نمود. رونالدو در بازی مقابل ویارئال، روی پاس ریکاردو کاکا، رئال را به‌گل رساند.[۸۶][۸۷] بعدها، آمار گلزنی او بارها افزایش و کاهش‌یافت.[۸۸] در ۳ مارس، او باشگاه مالاگا را هت‌تریک کرد و طی یک جراحی جزئی، مجبور شد دو هفته فوتبال بازی‌نکند. در ماه آوریل، او باری دیگر به فوتبال بازگشت و در پایان ماه، چهلمین گل فصل خود را به‌ثمر رساند. سپس در مسابقهٔ پایانی جام حذفی اسپانیا، رئال با تک گل رونالدو بارسلونا را شکست‌داد و قهرمان جام حذفی شد.[۸۹] در هر دو وب‌گاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند.[۹۰][۹۱] رونالدو با به‌ثمر رساندن چهل گل در لا لیگا، رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست. در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل توسط فرانس پوشکاش را شکست.[۹۲] ۲۰۱۲–۲۰۱۱[ویرایش] رونالدو در بازی با آژاکس آمستردام در لیگ قهرمانان اروپا
ژوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید، در ماه مه ۲۰۱۲ گفته‌است: « رونالدو عالی و حیرت‌انگیز است و من او را با لیونل مسی مقایسه نخواهم‌کرد. به نظر من امسال رونالدو بهتر از مسی بوده‌است.[۹۳]  »
رئال مادرید در سال‌های گذشته برای آماده‌سازی خود با باشگاه‌های ایالات متحده آمریکا بازی می‌کرده‌است. رونالدو در هر دو بازی با لس‌آنجلس گلکسی و گوادالاخارا گلزنی‌کرد؛ به‌ویژه این که سه‌بار به گوادالاخارا گل‌زد و هت‌تریک کرد.[۹۴][۹۵] او در ۲۳ و ۲۹ اوت در سوپرجام فوتبال اسپانیا، دوگل مقابل باشگاه فوتبال بارسلونا به‌ثمر رساند.[۹۶] سرانجام لا لیگا در ۲۸ اوت با بازی رئال مادرید و رئال ساراگوسا آغاز گردید.[۹۷]
در ۲۴ سپتامبر، او نهمین هت‌تریک خود در رئال را مقابل رایو والکانو به‌عمل آورد. در ۲۲ اکتبر، باری دیگر مقابل مالاگا هت‌تریک کرد. با پیروزی ۱–۷ رئال مقابل اوساسونا در ۶ نوامبر، ثابت‌شد که گارد سلطنتی نیمه‌راه قهرمانی را رفته‌است.[۹۸] در ۲۶ نوامبر، رونالدو دوبار در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید گلزنی‌کرد. او یکی از سه‌نامزد پایانی کسب توپ طلای فوتبال بود، اما در پایان لیونل مسی این توپ را به‌دست آورد. نامزد دیگر این توپ، ژاوی هرناندز بود. رونالدو یک‌صدمین گل رسمی خود در رئال را مقابل لیون به‌ثمر رساند.[۹۹]
رونالدو هم‌اکنون از بهترین و سریع‌ترین فوتبالیست‌های جهان است و قهرمانی در لا لیگا ۱۲–۲۰۱۱ را با رئال مادرید تجربه‌کرد. رونالدو در پایان کار خود در رئال مادرید گفته‌است:«من دوست دارم تا آخر عمرم در رئال مادرید بمانم و ۱۰ سال دیگر با رئال مادرید قرار داد امضا کنم. »[۱۰۰][۱۰۱] ۲۰۱۳–۲۰۱۲[ویرایش]
در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گل در فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ طی یکی دیگر از بازی‌های ال کلاسیکو به‌ثمر رساند.[۱۰۲] در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام می‌گرفت، رئال با گل رونالدو بازی را ۱–۲ برد و قهرمان سوپرکوپا د اسپانیا شد. رکورد رونالدو آن‌زمان درمورد گلزنی در پنج بازی متوالی ال کلاسیکو با رکورد ایوان زامورانو برابری می‌کند.[۱۰۳] او جهت کسب جایزه بهترین بازیکن سال اروپا در فصل ۱۲–۲۰۱۱، رقابت تنگاتنگی با لیونل مسی داشت؛ در حالی که آندرس اینیستا این جایزه را به‌دست آورد.[۱۰۴]
در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو گلی که مقابل گرانادا به‌ثمر رساند، ۲۰۰مین گل او در لیگ‌های برتر انگلستان، لا لیگا و لیگ برتر پرتغال محسوب می‌شود. وی افزود:«من طی ۱۴۹ بازی که در رئال انجام داده‌ام، ۱۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌ام. » او یکی از بهترین گلزنان تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید در همهٔ مسابقات به‌شمار می‌رود. او در یکی از بازی‌هایش در این فصل، با برخورد به هم‌باشگاهی خود، گونسالو ایگواین، گرفتار مصدومیت جزئی ران شد.[۱۰۵]
پس از بازی، رونالدو ادعا کرد که از موضوع حرفه‌ای‌بودن خود ناخشنود است و به‌دلیل ۱۴۹مین و ۱۵۰مین گل خود در این باشگاه، جشن‌گرفت.[۱۰۶] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا می‌کنند که رونالدو به‌شدت از باشگاه و اعضای آن پشتیبانی می‌کند.[۱۰۷][۱۰۸][۱۰۹] نمایندهٔ او، خورخه مندس، اصرار دارد که رونالدو بازی در رئال مادرید را ناخشنود می‌داند.[۱۱۰] رونالدو این موضوع را رد کرد و ادعا کرد که میل به یک قرارداد جدید با این باشگاه دارد.[۱۱۱] رئیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، ادعا کرده‌است که رونالدو قصد ترک باشگاه را ندارد و به دلایلی دیگر ناخشنود است.[۱۱۲] رئیس پیشین بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار داشت که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده‌است.[۱۱۳][۱۱۴][۱۱۵] سرمربی رئال مادرید، ژوزه مورینیو می‌گوید:«اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه‌است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند[۱۱۶] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا، یکی از دلایل ناخشنودی او است. »[۱۱۷]
در ۱۵ سپتامبر، رونالدو فرصت مهمی را در بازی مقابل سویا از دست داد و رئال بازی را ۰–۱ به سویا واگذار کرد.[۱۱۸] در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند و رئال بازی را ۲–۳ از منچستر سیتی برد.[۱۱۹] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۱–۵ رئال به‌پایان رسید.[۱۲۰][۱۲۱] در روز ۴ اکتبر، رونالدو باری دیگر در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آژاکس آمستردام هت‌تریک کرد و رئال بازی را ۱–۴ برد.[۱۲۲] در هفتهٔ بعد، رونالدو دوگل در ورزشگاه نیوکمپ به بارسلونا زد و بازی با نتیجهٔ ۲–۲ به‌پایان رسید. دوگل بارسلونا را نیز لیونل مسی به‌ثمر رساند. رونالدو هم‌اکنون تنها بازیکنی است که توانسته‌است در ۶ بازی متوالی ال کلاسیکو، گل بزند.[۱۲۳] در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۲، او پنجمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بروسیا دورتموند به‌ثمر رساند. این بازی با شکست ۱–۲ رئال مقابل دورتموند به‌پایان رسید.[۱۲۴] در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، او در پیروزی ۰–۵ رئال مادرید مقابل رئال مایورکا نیز گل دوم و چهارم رئال را به‌ثمر رساند.[۱۲۵] تیم ملی[ویرایش]
رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی‌کرد.[۱۲۶] او در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ پرتغال، دوگل برای تیم ملی خود به‌ثمر رساند: نخستین گل او در بازی‌های گروهی مقابل یونان[۱۲۷] و گل دوم او مقابل هلند در مرحلهٔ نیمه‌نهایی بود.[۱۲۸] با گل او به هلند، پرتغال به مرحلهٔ پایانی راه‌یافت؛ اما در نهایت از یونان شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۱۲۹] در همان سال، با تیم ملی خود در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ شرکت‌کرد.[۱۳۰][۱۳۱] جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[ویرایش]
رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[۱۳۲]، نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.[۱۳۳] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از هلند برد.[۱۳۴] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.[۱۲۹] او هم‌چنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.[۱۳۵][۱۳۶] جام جهانی ۲۰۰۶[ویرایش]
رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بوده‌است.[۱۲۹] او نخستین گل خود در جام جهانی فوتبال را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل تیم ملی فوتبال ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.[۱۳۷]
در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی بازی‌کرد. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطاکرد؛ با رونالدو درگیر شد و توسط داور اخراج‌شد. رسانه‌های انگلیسی بر این باورند که رونالدو پس از کارت قرمز گرفتن رونی، به‌داور بازی، هوراسیو الیزوندو اعتراض کرده‌است؛ اما پس از اخراج رونی به نیمکت پرتغال چشمک زده‌است و این مسئله کمی مشکوک به‌نظر می‌رسد. پس از مسابقه، رونالدو اصرار داشت که رونی دوست او بوده‌است.[۱۳۸] در ۴ ژوئیه، الیزوندو اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده‌است.[۱۳۹]
واکنش‌های رسانه‌های انگلیسی سبب شد رونالدو، منچستر را ترک‌کند.[۱۴۰] او در مصاحبه با یک روزنامهٔ ورزشی اسپانیایی به‌نام مارکا گفته‌است که قصد دارد به رئال مادرید بپیوندد.[۱۴۱] فرگوسن دستیار پرتغالی خود، کارلوس کیروش را پیش رونالدو فرستاد تا ذهنیت او را عوض‌کند.[۱۴۲][۱۴۳] سرانجام، رونالدو در آوریل ۲۰۰۷ قراردادی پنج‌ساله با منچستر امضاکرد.[۱۴۴]
پرتغال در نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد[۱۴۵] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز از میزبان بازی‌ها، آلمان شکست‌خورد و به‌مقام چهارم نائل‌آمد.[۱۴۶] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان سال را با رایانامههای مبارزاتی انگلیسی‌ها از دست داد. رأی‌گیری آنلاین فقط تحت تأثیر تعداد آرا انجام نمی‌گیرد؛ بلکه، گروه مطالعات فیفا به مطالعات فنی می‌پردازند و آن زمان، لوکاس پودولسکی از تیم ملی فوتبال آلمان را لایق کسب این جایزه دانستند.[۱۴۷] رونالدو در بازی پرتغال و برزیل در ورزشگاه امارات، ۶ فوریه ۲۰۰۷. روزی که او نخستین‌بار بازوبند کاپیتانی پرتغال را بر بازوی خود بست.
رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.[۱۴۸] این کاپیتانی به‌شکل مستقیم توسط رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر گردیده‌بود. لوئیس فیلیپه اسکولاری می‌گوید:«آقای سیلوا از من خواست تا [رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم... [او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست. »[۱۴۹] جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸[ویرایش]
رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند[۱۵۰] و در پشت فوتبالیست لهستانی، اوزیبیوس اسمولارک جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل مقابل تیم ملی فوتبال آلمان در یک‌چهارم نهایی به‌ثمر رساند.[۱۵۱] هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،[۱۵۲] رونالدو را به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال منصوب‌کرد.[۱۵۳]
رونالدو هم‌چنین به‌عنوان مرد بازی پرتغال و جمهوری چک در گروه A جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ برگزیده‌شد.[۱۵۴] جام جهانی ۲۰۱۰[ویرایش]
در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰، پرتغال در افتتاحیهٔ جام جهانی، مقابل ساحل عاج بازی‌کرد و با انجام یک خطا بر روی گای دمل، از داور کارت زرد گرفت. روز بعد، پرتغال با فیفا تماس‌گرفت و درخواست‌کرد که کارت زرد رونالدو را ببخشد؛ اما درخواست پرتغال توسط فیفا ردشد.[۱۵۵]
رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد..[۱۵۶][۱۵۷][۱۵۸] او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.[۱۵۹] این بازی را پرتغال ۰–۷ از کرهٔ شمالی برد. این گل، نخستین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بوده‌است.[۱۶۰] سرانجام، پرتغال توسط اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی حذف‌شد.[۱۶۱] جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲[ویرایش] رونالدو در بازی پرتغال و آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف به‌ثمر رساند. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه هلند، دانمارک و آلمان در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.[۱۶۲] در مصاحبه با مجلهٔ ورزشی کیکر، رونالدو اظهار داشت:«من با این زندگی حرفه‌ای سراسر فوتبالی که دارم، برای پرتغال یک غنیمت محسوب می‌شود. »[۱۶۳][۱۶۴][۱۶۵][۱۶۶]
پس از شکست مجدد پرتغال مقابل آلمان، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت و بر اثر ناامیدی و اشتباهات خود در بازی و پیاده‌روی در زمین، پس از پایان مسابقه، بدون تشکر از هم‌تیمی‌های خود به اتاق‌های پرتغال رفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرده‌است:«او خشمگین زمین را ترک‌کرد و نیاز به درمان دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام‌داد و به‌شدت تحت فشار بوده‌است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد. » لوئیس فیگو باتوجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد:«او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده‌است. »[۱۶۷]
در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند. او دو فرصت عالی و یک فرصت معمولی را ازدست‌داد و ناامید شد.[۱۶۸] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت: « آیا می‌دانید که لیونل مسی در این زمان، سال گذشته کجا بوده‌است؟ آیا می‌دانید؟ او با کشور خود در کوپا آمریکا ۲۰۱۱ بازی می‌کرد و از این جام حذف‌شد. مگر سرنوشت آرژانتین بهتر از پرتغال بود؟ مردم فکر می‌کنند که او بهترین بازیکن جهان است؛ این برای یک بازیکن بزرگ فوتبال جهان طبیعی‌است.[۱۶۹]  »
فرصت‌ها و گل‌های رونالدو مشخص‌است. او می‌خواهد با تیم ملی خود به مسابقهٔ پایانی راه پیداکند و ثابت‌کند که بهترین بازیکن جهان است.[۱۷۰][۱۷۱] دیه‌گو آرماندو مارادونا، در فرصت رونالدو برای رساندن پرتغال به بازی پایانی.
در واپسین مسابقهٔ گروهی میان، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین‌کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال مقابل هلند به‌پایان رسید. او هم‌چنین دوبار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.[۱۷۲][۱۷۳]
رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت. او پس از به‌ثمر رساندن گل، جلوی دوربین دوید و ریش‌خندان شعار مسی را داد.[۱۷۴][۱۷۵]
او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی ازدست‌داد؛ اما، سه‌بار شوت او به تیر دروازه برخورد کرد[۱۷۶] و بهترین شانس خود را در دقیقهٔ ۹۰ ازدست‌داد.[۱۷۷] این بازی با ضربات پنالتی به‌سود اسپانیا خاتمه‌یافت. رونالدو نامزد شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند و پرتغال با شوت او به مسابقهٔ پایانی برسد؛ اما، نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.[۱۷۸] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت:«این طرح من بوده‌است که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد. »[۱۷۹][۱۸۰]
رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها به‌خصوص توسط دیه‌گو آرماندو مارادونا مورد ستایش قرارگرفت. مارادونا گفته‌است:«رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره‌است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند. »[۱۷۱][۱۸۱] رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست آورد.[۱۸۲] ۲۰۱۲–۲۰۰۶[ویرایش] گل‌های ملی[ویرایش] گل تاریخ ورزشگاه کشور گل چندم نتیجه بازی جام یا نوع بازی ۱ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال یونان ۱ ۲–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۲ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۳ ۴ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه اسکونتو، ریگا، لتونی لتونی ۱ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۴ ۸ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه دکتر ماژلان پسوآ، لییرا، پرتغال استونی ۱ ۴–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۵ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۲ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۶ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۴ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۷ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۲ ۵–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۸ ۴ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال اسلواکی ۲ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۹ ۸ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه آ. لی کوک آرنا، تالین، استونی استونی ۱ ۱–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۱۰ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۱ ۳–۰ دوستانه ۱۱ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۳ ۰–۳ دوستانه ۱۲ ۱۷ ژوئن ۲۰۰۶ ورزشگاه کومرتسبانک آرنا، فرانکفورت، آلمان ایران ۲ ۰–۲ جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۱۳ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۱ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۴ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۳ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۵ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶ ورزشگاه سیدید د کویمبرا، کویمبرا، پرتغال قزاقستان ۲ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۶ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۲ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۷ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۴ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۸ ۲۲ آگوست ۲۰۰۷ ورزشگاه هنراپتاکن، ایروان، ارمنستان ارمنستان ۱ ۱–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۹ ۸ سپتامبر ۲۰۰۷ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال لهستان ۲ ۲–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۰ ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷ ورزشگاه مرکزی آلماآتی، آلماآتی، قزاقستان قزاقستان ۲ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۱ ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس جمهوری چک ۲ ۳–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۲ ۱۱ فوریه ۲۰۰۹ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال فنلاند ۱ ۰–۱ دوستانه ۲۳ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰ ورزشگاه کیپ تاون، کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی کره شمالی ۶ ۰–۷ جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی ۲۴ ۸ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال دانمارک ۳ ۱–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۵ ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه لوگاردال‌اسوولار، ریکیاویک، ایسلند ایسلند ۱ ۳–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۶ ۹ فوریه ۲۰۱۱ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس آرژانتین ۱ ۱–۲ دوستانه ۲۷ ۱۰ آگوست ۲۰۱۱ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال لوکزامبورگ ۲ ۰–۵ دوستانه ۲۸ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۱ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۹ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۲ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۰ ۱۱ اکتبر ۲۰۱۱ ورزشگاه پارکن، کپنهاگ، دانمارک دانمارک ۱ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۱ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۱ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۲ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۳ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۳ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۴ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۲ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۵ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه ملی ورشو، ورشو، لهستان جمهوری چک ۱ ۰–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۶ ۱۵ اوت ۲۰۱۲ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال پاناما ۲ ۰–۲ دوستانه ۳۷ ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۱ ۱–۲ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل زندگی شخصی[ویرایش]
هنگامی که رونالدو ۲۰ سال داشت، پدر الکلی او در ۵۲ سالگی درگذشت؛ اما رونالدو الکل نمی‌نوشد و سیگار نمی‌کشد.[۱۸۳][۱۸۴][۱۸۵] در ماه مارس سال ۲۰۰۹، او صد هزار پوند به بیمارستانی اهدا کرد که سرطان مادرش را درمان کرده بود.[۱۸۶]
در سال ۲۰۰۷، زندگی‌نامهٔ او در کتابی به‌نام لحظات منتشر شد.[۱۸۷] یک فروشگاه پوشاک با نام CR۷ (مخفف Cristiano Ronaldo و شمارهٔ پیراهن ۷) افتتاح‌شد.[۱۸۸] شعبهٔ دوم این فروشگاه نیز افتتاح‌شده و هم‌اکنون دو شعبه در لیسبون و مادیرا وجود دارد. او برای قربانیان زمین‌لرزه‌ای که در مادیرا رخ‌داد، در تیم منتخب مادیرا مقابل ماریتمو، پورتو و ناسیونال مادیرا بازی‌کرد.[۱۸۹] رونالدو در دنیای مد هم از مشهورترین‌ها است. او از سهام‌داران (نایک)، (پیپ جینز)، (اکسترا جاس) (نوشیدنی انرژی‌زای اندونزی) و اتومبیل سوزوکی است. رونالدوبا زنی به نام (مرچه رومرو) مجری اسپانیایی تلویزیون پرتغال آشنا شد. هر چند اصلیت اسپانیایی دارد ولی در پرتغال به دنیا آمده و رشد کرده است. او با آشنایی خود با رونالدو تنفر خیلی‌ها را برانگیخت زیرا بسیاری از طرفداران رونالدو او را شایسته نامزدی فوتبالیست محبوب خود نمی‌دانستند و سایت‌های اینترنتی علیه او ایجاد کردند.(مرچه) نه سال از کریستیانو بزرگ‌تر بود و از همسر اولش طلاق گرفته بود. او در حال حاضر با ایرینا شایک رابطه دارد. رونالدو با فروش کفش طلایش به کودکان غزه کمک چندین میلیون دلاری کرد.[۱۹۰] رونالدو در بازی مقابل با دورتموند ۲۰۰۸
رونالدو از سال ۲۰۰۸ تا به حال نماد بازی PES بوده است. ویژگی و رکورد[ویرایش]
رونالدو تکنیک بالایی دارد و او را استاد رقص پا می دانند و در ضد حملات سرعت رونالدو بسیار زیاد است. رونالدو در ضربات ایستگاهی دارای سبک است، رونالدو ساق‌های قوی و محکمی که دارد و دارای قدرت بدنی بالایی دارد و ضربات سر را دقیق می‌زند.[۱۹۱] رونالدو در دیدار مقابل سویا و اتلتیکو مادرید ۹۶ متر را در عرض ۱۰ طی کرد.[۱۹۲] رونالدو پس از گل دیدنی اش به منچستر یونایتد، چندین کارشناس ورزشی تحقیقات را روی پرش او آغاز نمودند. و درباره میزان پرش کریستیانو رونالدو اعلام کردند که این مهاجم پرتغالی قادر است بدون کمک دستانش یک متر و ۱۱ سانتیمتر بالا بپرد و قد رونالدو در هنگام این پرش به ۲ متر و ۹۳ سانتیمتر برسد، کمی بزرگ تر از قد یک بازیکن در لیگ بسکتبال، نیروی که کریستیانو رونالدو صرف می‌کند پنج برابر بیشتر از وزن بدن خود است.[۱۹۳] آمار و ارقام[ویرایش] آمار باشگاهی[ویرایش] به‌روزرسانی در ۶ نوامبر ۲۰۱۲. رونالدو لباس دوم خود را در فصل ۱۰–۲۰۰۹ رئال مادرید پوشیده‌است. باشگاه فصل لیگ[الف] جام حذفی جام یوفا لیگ قهرمانان اروپا دیگر بازی‌ها[ب] مجموع بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل اسپورتینگ پرتغال ۲۰۰۲–۰۳ ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵ مجموع ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵ منچستر یونایتد ۲۰۰۳–۰۴ ۲۹ ۴ ۵ ۲ ۱ ۰ ۵ ۰ ۰ ۰ ۴۰ ۶ ۲۰۰۴–۰۵ ۳۳ ۵ ۷ ۴ ۲ ۰ ۸ ۰ ۰ ۰ ۵۰ ۹ ۲۰۰۵–۰۶ ۳۳ ۹ ۲ ۰ ۴ ۲ ۸ ۱ – ۴۷ ۱۲ ۲۰۰۶–۰۴ ۳۴ ۱۷ ۷ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۳ – ۵۳ ۲۳ ۲۰۰۷–۰۸ ۳۴ ۳۱ ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۱ ۸ ۱ ۰ ۴۹ ۴۲ ۲۰۰۸–۰۹ ۳۳ ۱۸ ۲ ۱ ۴ ۲ ۱۲ ۴ ۲ ۱ ۵۳ ۲۶ مجموع ۱۹۶ ۸۴ ۲۶ ۱۳ ۱۲ ۴ ۵۵ ۱۶ ۳ ۱ ۲۹۲ ۱۱۸ رئال مادرید ۲۰۰۹–۱۰ ۲۹ ۲۶ ۰ ۰ – ۶ ۷ – ۳۵ ۳۳ ۲۰۱۰–۱۱ ۳۴ ۴۰ ۸ ۷ – ۱۲ ۶ – ۵۴ ۵۳ ۲۰۱۱–۱۲ ۳۸ ۴۶ ۵ ۳ – ۱۰ ۱۰ ۲ ۱ ۵۵ ۶۰ ۲۰۱۲–۱۳ ۳۱ ۳۱ ۶ ۶ – ۱۱ ۱۲ ۲ ۲ ۵۰ ۵۱ مجموع ۱۳۲ ۱۴۳ ۱۹ ۱۶ – ۳۹ ۳۵ ۴ ۳ ۱۹۶ ۱۹۹ مجموع ۳۵۳ ۲۳۰ ۴۸ ۳۱ ۱۲ ۴ ۹۷ ۵۱ ۷ ۴ ۵۱۷ ۳۲۰ آمار ملی[ویرایش] به‌روزرسانی در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۲[۱۹۴] رونالدو در بازی با آرژانتین در ۹ فوریه ۲۰۱۱ تیم ملی سال بازی گل پرتغال ۲۰۰۳ ۲ ۰ ۲۰۰۴ ۱۶ ۷ ۲۰۰۵ ۱۰ ۲ ۲۰۰۶ ۱۴ ۶ ۲۰۰۷ ۱۰ ۵ ۲۰۰۸ ۸ ۱ ۲۰۰۹ ۷ ۱ ۲۰۱۰ ۱۱ ۳ ۲۰۱۱ ۹ ۷ ۲۰۱۲ ۱۳ ۵ ۲۰۱۳ ۹ ۱۰ مجموع ۱۰۹ ۴۷ آمار کلی[ویرایش] به‌روزرسانی در ۱۶ نوامبر 2014 مسابقات بازی گل میزان گل در هر بازی باشگاهی ۴۸۳ ۲۸۷ ۰٫۵۹ ملی 107 47 ۰٫۳۷ المپیک ۳ ۱ ۰٫۳۳ مجموع ۵۸۶ ۳۲۵ ۰٫۵۵ جوایز[ویرایش] جوایز زیر، تنها بخشی از جوایز کریستیانو رونالدو است. رونالدو (چپ) و مسی (راست) در بازی پرتغال و آرژانتین، ۹ فوریه ۲۰۱۱ ترکیب پرتغال در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴. رونالدو کنار دروازه‌بان، ادواردو کاروالیو و پپه دیده می‌شود. تیم ملی پرتغال[ویرایش] جام ملت‌های اروپا: نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴ جام جهانی: مقام چهارم (۱): ۲۰۰۶ اسپورتینگ لیسبون[ویرایش] سوپرجام پرتغال: قهرمانی (۱): ۱۹۹۸ سوپرجام پرتغال: منچستر یونایتد[ویرایش] لیگ برتر: قهرمانی (۳): ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹-۲۰۰۸ نایب‌قهرمانی (۱): ۰۶-۲۰۰۵ جام حذفی: قهرمانی (۱): ۰۴–۲۰۰۳ نایب‌قهرمانی (۲): ۰۴–۲۰۰۵، ۰۷-۲۰۰۶ کارلینگ کاپ: قهرمانی (۲): ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸ جام خیریه: قهرمانی (۲): ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴ لیگ قهرمانان اروپا: قهرمانی (۱): ۰۸–۲۰۰۷ نایب‌قهرمانی (۱): ۰۹–۲۰۰۸ جام باشگاه‌های جهان: قهرمانی (۱): ۲۰۰۸ رئال مادرید[ویرایش] تندیس رونالدو با عنوان پلازا رونالدو در مادرید لا لیگا: قهرمانی (۱): ۱۲–۲۰۱۱ نایب‌قهرمانی (۲): ۱۰–۲۰۰۹، ۱۱–۲۰۱۰ کوپا دل ری: قهرمانی (۱): ۱۱-۲۰۱۰ سوپرکوپا د اسپانیا: قهرمانی (۱): ۲۰۱۲ نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۱۱ انفرادی[ویرایش] جایزه براوو (۱): ۲۰۰۶ کفش طلای اروپا (۲): ۲۰۰۸، ۲۰۱۱ توپ طلای اروپا (۱): ۲۰۰۸ بازیکن سال فوتبا ورزشی...

ما را در سایت ورزشی دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : سیدحسن طباطبایی hasan7 بازدید : 164 تاريخ : چهارشنبه 30 بهمن 1392 ساعت: 17:24